Cerkiew Greckokatolicka p.w. Opieki Matki Bożej Pokrowy w Komańczy
Początek dziejów tego obrządku nastąpił w 1596 r. na synodzie w Brześciu Litewskim większość biskupów prawosławnych ówczesnej Rzeczpospolitej zawarła unię z Kościołem katolickim. W eparchii (diecezji) przemysko-samborskiej dopiero po śmierci prawosławnego bpa Michała Kopystyńskiego w 1610 r. naznaczono biskupa unickiego Atanazego Krupeckiego. To rozpoczęło okres „dwuwładzy” w eparchii. Jedność przywrócono w 1691 r. kiedy dyzunita bp Innocenty Winnicki oficjalnie przystąpił do unii i przejął pełnię władzy. Pod koniec XVII w. wyznawcy prawosławia w Bieszczadach przyłączyli się do unii.
Jeszcze do II wojny światowej grekokatolicy stanowili największy odsetek mieszkańców Komańczy. W 1938 r. ta grupa wyznaniowa liczyła około 880 osób. Ich świątynią parafialną była stara cerkiew dziś prawosławna (odbudowywana po pożarze z 2006 r.). Parafia w Komańczy obejmowała 3 wsie: Komańczę, Czystohorb i Dołżycę, i należała do dekanatu Łupków. Po wojnie zdelegalizowano Cerkiew greckokatolicką w Polsce, a komunistyczne władze administracyjne po śmierci ks. Emiliana Kaleniuka w 1961 roku w podstępny sposób odebrały klucze, zamknęły i opieczętowały cerkiew, przekazując budynek na Państwowy Fundusz Ziemi. Po niecałych dwóch latach klucze przekazano wyznawcom nowo powstałej parafii prawosławnej. Pozbawionych miejsca modlitwy grekokatolików z ks. Zenonem Złoczowskim, przygarnęła społeczność rzymskokatolicka z ks. proboszczem Stanisławem Porębskim. Od tej pory, niewielki kościółek naprzeciw stacji kolejowej, przez ćwierć wieku służył obu katolickim obrządkom.
Widząc brak należytej opieki ze strony państwa i postępującą dewastację budynków cerkwi w wysiedlonych wsiach, proboszcz parafii rzym.-kat. St. Porębski mimo zakazu władz komunistycznych, już od 1952 r. przejmował je dla kultu religijnego (w dokumentach wpisując jako czynne). Tym posunięciem uchronił przed rozbiórką cerkwie w Smolniku, Radoszycach, Wisłoku Wielkim, Turzańsku, Rzepedzi, Szczawnem, Kulasznem mocno narażając się służbom władzy państwowej.
Wszelkie podejmowane inicjatywy budowy nowej cerkwi kończyły się fiaskiem. Dopiero w okresie odwilży politycznej, po stanie wojennym wyrażono oficjalnie zgodę na budowę (od 1985 roku drugiego kościoła rzymskokatolickiego w Komańczy). Po zmianie koncepcji władze zgodziły się na przeniesienie do Komańczy opuszczonej cerkwi ze wsi Dudyńce k. Sanoka. Ustawiono ją jako zwieńczenie właściwego murowanego budynku (określanego jako „fundament”). Była pierwszą grekokatolicką cerkwią wybudowaną w powojennej Polsce. W 1988 roku na 1000-lecie chrztu Rusi Kijowskiej została uroczyście poświęcona (konsekrowana) p.w. Opieki Matki Bożej (Pokrow). W bocznym ołtarzu, uwagę przyciąga cudowna ikona Madonny z Dzieciątkiem, dziś często nazywana ikoną Matki Boskiej Komanieckiej. Jest ona darem zwierzchnika Kościoła Grecko-Katolickiego w Polsce ks. metropolity abpa Jana Martyniaka. Została także przez niego uroczyście intronizowana.
