Dołżyca

Dołżyca to jedna z wsi znajdująca się w południowo-zachodniej części Gminy Komańcza. Nazwa wsi wywodzi się z języka ukraińskiego (dołohyj), lub łemkowskiego (Dołżycia) i oznacza najprawdopodobniej układ wsi rozciągającej się na przestrzeni kilku kilometrów w długiej dolinie. W latach 1977 – 1981 nazwę spolszczono na Długopole. Dołżyca była ostatnią z wsi ulokowanych w dorzeczu rzeki Osławicy.

Lokacja wsi miała miejsce w roku 1548 na mocy przywileju wydanego przez ówczesnego starostę sanockiego Piotra Zborowskiego. Pierwszymi osadnikami byli prawdopodobnie wcześniejsi mieszkańcy Komańczy.

Do wybuchu II wojny światowej w Dołżycy mieszkało 700 osób a wieś liczyła 68 domów. Osada ta była podzielona na cztery części, z których każda nosiła odrębną nazwę Dołoszniany, Medwidiwce, Seredniany i Horiszniany. W części noszącej nazwę Serednin w okolicach drogi do 1954 roku stała cerkiew pw. św. Michała Archanioła powstała w 1840 roku.

Większość mieszkańców stanowili Łemkowie ale żyli tu również Żydzi, Cyganie, i Polacy. W czasie dwóch powojennych lat większość miejscowej ludności wyjechała na tereny dzisiejszej Ukrainy a pozostałych przesiedlono na tereny Ziem Odzyskanych na Zachód i północny-wschód Polski.

W chwili obecnej wieś zamieszkują w większości osadnicy, którzy przybyli na te ziemie w latach powojennych, głównie z Podhala. Pamiątką po dawnych mieszkańcach Dołżycy jest cerkwisko i stary cmentarz.